مقدمه: هوش هیجانی یک مهارت اجتماعی است و شامل درک احساسات خود برای تصمیم گیری مناسب و همچنین کاربرد احساسات در روابط و توانایی رهبری افراد می باشد و جنبه های مختلف آن با روش های مناسب قابل ارتقاء می باشد، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین هوش هیجانی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی مقطع علوم پایه و بالینی واحد بین الملل دانشگاه علوم پزشکی گیلان طراحی و اجرا گردید.روش ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی 215 نفر از دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی واحد بین الملل دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش سرشماری نمونه گیری شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی Bar-On بود. این ابزار به بررسی هوش هیجانی در 5 مقیاس (مهارت های درون فردی، مهارت های بین فردی، سازگاری، مدیریت تکانش و خلق عمومی) و 15 خرده مقیاس می پردازد. روایی آن به طریق روایی محتویی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 0.94 تایید گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون و از طریق نرم افزار آماری SPSS تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: میانگین نمره هوش هیجانی دانشجویان پزشکی (334.8) و دندانپزشکی (326.2) از نظر آماری تفاوت معنی دار را نشان نداد. میانگین هوش هیجانی دانشجویان مقطع علوم پایه 344.06 و میانگین هوش هیجانی دانشجویان مقطع علوم بالینی 324.42 بود. در مقیاس 5 گانه هوش هیجانی میانگین مقیاس مدیریت تکانش 37.98 که پایین تر از سایر مقیاس ها بود. همچنین، بین میانگین نمره هوش هیجانی دانشجویان دختر (329.7) و پسر (333.8) تفاوت آماری معنی دار مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که میانگین نمره کل دانشجویان از سطح متوسط بالاتر بود و میانگین نمره دانشجویان مقطع علوم پایه کمی بیشتر از مقطع علوم بالینی بود. لذا توصیه می شود به منظور موفقیت هرچه بیشتر حرفه ای، با برگزاری دوره های آموزشی، سمینارها و کارگاه ها مهارت های هوش هیجانی در طول سال های تحصیلی دانشجویان تقویت گردد.

سابقه و هدف: شناخت راهبردهای مطالعه و یادگیری، گامی اساسی برای مداخلات آموزشی بخصوص در حوزه علوم پزشکی است. این مطالعه با هدف تعیین راهبردهای مطالعه و یادگیری در دانشجویان دوره بالینی دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال تحصیلی 1400-1401 انجام گرفت. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی مقطعی روی 144 نفر از دانشجویان ترم 5 تا 12 دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران انجام شد. پرسشنامه راهبردهای مطالعه و یادگیری LASSI)) ویرایش سوم پس از بومی سازی، تایید روایی صوری، محتوای و روایی سازه ایی و تعیین پایایی آن، توسط دانشجویان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی، رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. یافته ها: میانگین نمره راهبردهای مطالعه و یادگیری در دانشجویان دندانپزشکی 9±123/05 از 240 نمره با حداقل 104 و حداکثر 148 بدست آمد. بالاترین میانگین نمره راهبردهای مطالعه و یادگیری به ترتیب مربوط به حیطه های تمرکز، انتخاب ایده اصلی و پردازش بود. پایین ترین میانگین نمره راهبردهای مطالعه و یادگیری به ترتیب مربوط به حیطه های نگرش، انگیزش و اضطراب بود. میانگین نمره راهبردهای مطالعه و یادگیری در دانشجویان دندانپزشکی با جنسیت و تاهل دانشجویان ارتباط معناداری نداشت (0/05p). همچنین بین میانگین نمره راهبردهای مطالعه و یادگیری با عملکرد تحصیلی ارتباط مستقیم و معناداری وجود داشت. (0/048=p، (350 /0= r) نتیجه­ گیری: به نظر می رسد دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تهران از نظر راهبردهای مطالعه و یادگیری شرایط متوسطی دارند و در حیطه های اضطراب، نگرش و انگیزش نیاز به راهنمایی و شرکت در کارگاه های مربوطه را دارند.

مقدمه برای انجام یک ترمیم مناسب، بایستی به رعایت چهارچوب اصول دندانپزشکی ترمیمی مبادرت ورزید. بدون در نظر گرفتن این معیارها، شکست زودرس ترمیم، از بین رفتن یکپارچگی تاج، پوسیدگی های ثانویه محتمل است. مطالعه اخیر با هدف بررسی کلینیکی ترمیم های کامپوزیت انجام شده در بخش ترمیمی دانشکده دندانپزشکی شهید صدوقی یزد در سال های 1395-1393 انجام شد. روش بررسی در این مطالعه که از نوع توصیفی-مقطعی است، 200 ترمیم کامپوزیت انجام شده در دانشکده دندانپزشکی یزد از طریق معاینه کلینیکی و هم چنین از طریق تکمیل پرسش نامه توسط بیمار بررسی شدند. نتایج به دست آمده از طریق آمار توصیفی کای دو و آزمون دقیق فیشر با استفاده از نرم افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 مورد ارزیابی قرارگرفت. (سطح اطمینان 95% و خطای برآورد 5%). نتایج به طور کلی، 5% از ترمیم ها، کاملا بدون نقص بودند و به عنوان ترمیم های موفق، در نظر گرفته شدند. 12% از ترمیم ها، در معاینه بالینی شکست خورده بودند. عمده ترین دلیل شکست خوردن این ترمیم ها، پوسیدگی ثانویه به همراه پالپیت برگشت ناپذیر بود. و درنهایت 83% از ترمیم ها، دارای نقص ولی هم چنان دارای عملکرد بودند. نتیجه گیری ترمیم های کامپوزیت انجام شده توسط دانشجویان در بخش ترمیمی دانشکده در حد قابل قبولی می باشد (05/(P>.

زمینه و هدف: میزان تولید مقالات علمی یکی از معیارهای توسعه یافتگی کشورها است. با توجه به وجود 18 دانشکده دندانپزشکی در کشور انتظار می رود تولید مقالات علمی دندانپزشکی بسیار بیشتر باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی نظر دانشجویان تخصصی دندانپزشکی در رابطه با موانع و مشکلات تولید مقاله علمی از تحقیقات علمی دندانپزشکی بود.روش بررسی: پرسشنامه خود ایفا در بین دانشجویان تخصصی تمام دانشکده های دندانپزشکی ایران در خرداد 89 توزیع شده و پاسخ ها تا آذر 89 جمع آوری شد. موانع تولید مقالات علمی به وسیله هشت جمله مورد سوال قرار گرفت. برای آنالیز آماری از آزمون Chi-square استفاده شد.یافته ها: در مجموع تعداد 270 پرسشنامه تکمیل شده از 14 دانشکده جمع آوری شد. میانگین سنی پاسخ دهندگان 3.8±29.6 سال بود و 53% آنها را مردان تشکیل می دادند. نزدیک به نیمی از پاسخ دهندگان اعلام کردند که دست کم یک مقاله علمی دندانپزشکی منتشر کرده اند. کمتر از نیمی از پاسخ دهندگان اعلام کردند که از نتایج پایان نامه دوره عمومی، مقاله ای منتشر کرده اند. این مطلب در زنان و در دانشجویان جوان تر بیش از سایرین صدق می کرد (0.05>P). شایع ترین موانع تولید مقالات علمی، فقدان مرکزی برای ویرایش زبان انگلیسی، فقدان انگیزه مالی، فقدان شرایط مناسب، و عدم تسلط به اصول نگارش متون علمی گزارش شدند.نتیجه گیری: برای افزایش سهم دندانپزشکی ایران در تولید مقالات علمی دندانپزشکی، باید به ظرفیت دانشجویان تخصصی دندانپزشکی توجه شده و با فراهم کردن شرایط مناسب، موانع تولید و انتشار مقاله علمی برطرف گردد. بخصوص با توجه به نتایج مطالعه حاضر، فراهم کردن شرایط ویرایش زبان انگلیسی، برقراری عوامل انگیزشی مالی و فراهم کردن محیط مناسب برای نوشتن مقاله و ارایه آموزش های نوشتن مقالات علمی باید در اولویت قرار بگیرد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و هدف: عوامل متعددی در ارتقای کیفیت آموزش عالی کشور و بهبود فرایند آن دخیل می باشند. الگوهای حرفه ای یکی از مهم ترین فاکتورهای تعیین کننده در دستیابی به اهداف آموزشی و یادگیری بهتر دانشجویان به شمار می روند. هدف از انجام این پژوهش، بررسی خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و منفی در بین مدرسین دانشگاه علوم پزشکی کرمان از دیدگاه دانشجویان رشته های داروسازی و دندانپزشکی بود. روش کار: در این مطالعه توصیفی-  تحلیلی - مقطعی، 94 دانشجوی سال آخر رشته های داروسازی و دندانپزشکی نمونه پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته بود که در سه بخش به بررسی خصوصیات شخصیتی و دموگرافیک فرد پاسخ دهنده، خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای منفی می پرداخت. یافته ها: از نظر دانشجویان، بیشترین میانگین الگوهای مثبت معرفی شده، به ترتیب مربوط به ویژگی های احترام به همکار (8.75)، با سواد بودن (8.52)، داشتن فن معلمی (8.49)، خوش اخلاقی (8.45) و مهربانی (8.43) بود. بین الگوهای مثبت از نظر متغیرهای سن، جنسیت، مقطع تدریس (پایه و بالینی) و رتبه علمی هیچ تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بیشترین میانگین الگوهای منفی معرفی شده، به ترتیب مربوط به ویژگی های قابل نکوهش بودن (6.97-)، نداشتن فن معلمی (6.41-)، مهربان نبودن (6.09-)، مدیر خوب نبودن (6.08-) و احترام نگذاشتن به دانشجویان (6.03-) بود. بین الگوهای منفی، تنها از نظر متغیر رتبه علمی (0.029=P) تفاوت معنی دار آماری مشاهده شد. در مجموع، 2 دسته خصوصیات مثبت و 3 دسته خصوصیات منفی در قالب منش های اخلاقی و ارتباطی، مهارت های مدیریتی و آموزشی و شایستگی های علمی و شخصیتی، برای الگوهای حرفه ای و غیر حرفه ای معرفی گردید. در خصوص ارتباط بین خصوصیات شخصیتی و علمی الگوهای مثبت و منفی و ویژگی های عمومی دانشجویان پاسخ دهنده، مشخص گردید که از نظر متغیر سن، هیچ ارتباط معنی داری بین الگوهای مثبت و منفی معرفی شده و ویژگی های عمومی دانشجویان وجود ندارد. نتیجه گیری: خصوصیات و ویژگی های مثبت و منفی مدرسین، نقش به سزایی در مقبولیت و الگو قرار دادن آنان از جنبه های شخصیتی، حرفه ای و علمی، از سوی دانشجویان دارد و جهت دستیابی به اهداف آموزشی و ارتقای نظام آموزش عالی، باید مورد توجه ویژه قرار گیرند.

سابقه و هدف: ارزشیابی توانمندی عملی یکی از مهمترین وظایف اساتید نظام سلامت است. تاکنون ارزشیابی عملی دندان پزشکی به صورت نظام مند انجام نمی شده است. در پژوهش های حاضر پژوهشی که مهارت عملی را هم در دانشجویان مشغول در کلینیک و هم در دانشجویان مشغول در پری کلینیک بررسی کند یافت نشد لذا ما بر آن شدیم که مهارت های عملی دانشجویان در حیطه ی درمان های ترمیمی هم در پری کلینیک و هم در کلینیک کودکان دانشکده ی دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی آزاد اسلامی در سال تحصیلی 1398-1399را به روش مشاهده ای یا DOPS مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بر روی 52 نفر از دانشجویان کلینیک و 67 نفر از دانشجویان پری کلینیک انجام شد. موارد لازم جهت ارزیابی در قالب یک چک لیست 14 موردی تنظیم شد که در کلینیک شامل سوالاتی درباره ی مهارت های قبل، حین و بعد از انجام ترمیم و در پری کلینیک شامل سوالاتی درباره ی اصول تراش صحیح حفرات کلاس دو، حسن رفتار و سرعت کار دانشجو بود. پاسخ این سوالات در یک طیف 3 گزینه ای خوب، متوسط و ضعیف (نمره ی 0 تا 2) تنظیم گردید. همچنین نمره ی مهارت بالینی کمتر از 14 به عنوان مهارت نامطلوب تعیین گردید. اثر عوامل مرتبط بر روی نمره ی مهارت با استفاده از مدل رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون اندازه گیری شد. یافته ها: تمامی دانشجویان کلینیک و 93 درصد دانشجویان پری کلینیک نمره ی مهارت مطلوب را کسب کردند. در کلینیک امتیاز کلی به ترتیب بیشترین میزان ارتباط را با نمره ی کودکان عملی دو (0/682=P)، نمره ی کودکان عملی یک (0/561=P) و سپس معدل کل (0/356=P) داشت. همچنین امتیاز کلی با عوامل سن و جنس ارتباط معنادار نداشت. در پری کلینیک امتیاز کلی به ترتیب بیشترین ارتباط را با نمره ی کودکان نظری یک (0/840=P) و سپس معدل کل (0/24=P) داشت. امتیاز کلی با دو عامل سن و جنس با (0/1

زمینه و هدف: در راستای ارایه ی خدمات، ارزیابی میزان موفقیت و مفید بودن روند آموزش و تعیین فاکتورهای موثر از عوامل مهم در تامین و ارتقای سطح سلامت افراد جامعه می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان تحقق اهداف آموزشی یکی از بخش های آموزشی دانشکده دندانپزشکی در همدان در سال تحصیلی 91-90 انجام شد.روش بررسی: در مطالعه ی حاضر 28 دانشجوی سال آخر دانشکده ی دندانپزشکی همدان که واحد پریودنتولوژی 4 عملی را اخذ نموده بودند، شرکت داشتند و بر اساس چک لیست و پرسشنامه تعیین شده توسط گروه، مورد ارزیابی قرار گرفتند در انتها داده ها جمع آوری شده و با بهره گیری از آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مطالعه ی حاضر نشان داد تحقق اهداف آموزشی در بخش پریودنتولوژی 3.6%در حد مطلوب و 60.7% در حد نسبتا مطلوب و 35.7% در حد نا مطلوب بود.این میزان با متغیرهای جنسیت و سهمیه ورودی نیز ارتباط معنی داری نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج حاصل از این پژوهش مشخص کردکه تحقق اهداف آموزشی بخش پریودنتولوژی به احتساب مجموع درجه مطلوب و نسبتا مطلوب به میزان 64.3% در حد خوب تحقق یافته است. برای ارتقای کیفیت آموزش خصوصا در مقاطع بالینی و عملی شناسایی ضعف های آموزشی و فاکتورهای دخیل می تواند بسیار کمک کننده باشد.

1زمینه و هدف: با توجه به مشکلات ناشی از استرس های شغلی و نیز فرسودگی ناشی از این استرس، هدف از مطالعه حاضر تعیین فرسودگی تحصیلی و استرس محیط دندانپزشکی و نیز ارتباط آن ها در دانشجویان دندانپزشکی شهر اصفهان بود. روش بررسی: مطالعه تحلیلی-مقطعی حاضر در سال1400 و با شیوه نمونه گیری در دسترس انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه 12 سؤالی BCSQ-12-SS (Burnout Clinical Subtype Questionnaire) و پرسشنامه 32 سؤالی DES (Dental Environment Stress) از دانشجویان دندانپزشکی عمومی شهر اصفهان از دانشگاه های علوم پزشکی اصفهان و آزاد اصفهان جمع آوری شد. دانشجویان داوطلب به صورت آنلاین از طریق شبکه های اجتماعی تلگرام و واتس آپ به پرسشنامه ها پاسخ دادند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS26 و آزمو ن های من ویتنی یو، کروسکال والیس، ضریب همبستگی اسپیرمن و نیز رگرسیون خطی (سطح معنی داری 05/0>P) تحلیل شدند. یافته ها: از بین 300 شرکت­کننده (نرخ پاسخگویی=64%)، میانگین سنی 72/2±25/24 بود و 7/54% زن بودند. میانگین نمره فرسودگی تحصیلی 66/0±61/2 از حداکثر نمره 5 گزارش شد. بیشترین بعد تأثیر گذار بر فرسودگی بعد بار اضافی (overload) بود. میانگین نمره DES، 51/0±80/2 از حداکثر نمره 4 گزارش شد و بیشترین بعد تأثیر گذار بر DES، بعد آموزش بالینی بود. همبستگی مستقیمی بین استرس محیط دندانپزشکی و فرسودگی تحصیلی مشاهده شد (001/0>P، 33/0=r). نتیجه گیری: فرسودگی تحصیلی در بین دانشجویان دندانپزشکی شهر اصفهان متوسط و استرس محیط دندانپزشکی بالا بود. با توجه به ارتباط مستقیم بین استرس و فرسودگی باید تلاش بیشتری برای کاهش استرس محیط دندانپزشکی به ویژه در حیطه آموزش بالینی صورت گیرد

مقدمه: ارزشیابی برنامه های درسی، برای حل مشکلات و بهبود وضعیت موجود می باشد. هدف برنامه درسی دندانپزشکی عمومی، تربیت دندانپزشکان با حداقل توانایی مورد انتظار می باشد. مطالعه حاضر، با هدف تعیین دیدگاه اعضاء هییت علمی و دانشجویان دندانپزشکی رفسنجان، درباره کوریکولوم آموزشی در سال تحصیلی 98-1397 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی، به صورت تمام شماری انجام شد. 61 نفر از دانشجویان دندانپزشکی سال های چهارم تا ششم و 18 نفر از اعضاء هییت علمی دانشکده دندانپزشکی رفسنجان در سال تحصیلی 1398-1397 شرکت کردند. معیار ورود، دانشجویان بالینی در حال تحصیل بود. گردآوری داده ها با دو پرسشنامه Kashkouli و Ilon انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS version21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. داده های توصیفی با میانگین و انحراف معیار ارایه شد. از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف، t-test، همبستگی اسپیرمن، ANOVA و توکی استفاده شدند. سطح معنی داری 05/0 بود. یافته ها: میانگین درصد نمره نگرش دانشجویان 87/68 و میانگین درصد نمره نگرش اساتید 11/62 بدست آمد. دیدگاه اعضای هییت علمی نسبت به کوریکولوم آموزشی، متوسط، ولی دیدگاه دانشجویان مثبت ارزیابی شد (083/0=P). میانگین نمره دیدگاه دانشجویان سال چهارم و پنجم تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند (883/0=P). میانگین نمره دانشجویان سال ششم بطور معنی داری بیشتر از میانگین نمره دو ورودی دیگر بود (01/0=P) نتیجه گیری: در مجموع میانگین نمره نگرش اعضاء هییت علمی و دانشجویان درباره کوریکولوم آموزشی در حد متوسط بود. به نظر می رسد که کوریکولوم آموزشی نیاز به بازنگری در عناوین آموزشی و توجه بیشتر به آموزش عملی و نظری با توجه به روش های تدریس نوین دارد.